veda

Tekrardan merhaba,

Zamanında bu hikâyenin uzun süreceğini, beni çok daha fazla yere götüreceğini sanmıştım. Ama düşündüğümden daha kısa sürdü.. Ne güzel anlar yaşattı bana. Öyle güzel şeylerdi ki, ben o anki halimi özlemekten hayata odaklanamıyorum. Düşünüyorum; ne oldu da bu kadar acı veriyor, bu hayal kırıklığı neden hala devam ediyor diye. Belki de kendi kafamda kurduğum abartılı düşüncelerdendir. Hikayede özel olan o kişi miydi bilmiyorum ama hikaye çok özeldi. Şarkısı bile çok özeldi. Hala her dinlediğimde bana aynı peri masalı hissini yaşatıyor.

Sürekli içimde "başkaydı" senaryoları dönüyor. Gerçekten başka mıydı? Bir süre geçti, anılar siliniyor, aklımda sadece hisler kalıyor. Hislerim genelde yanılır mı bilmem ama umarım yanılıyordur. Ve umarım kaybettiklerimiz o kadar da önemli değildir. Çünkü ben ancak buna sığınarak unutabiliyorum, daha doğrusu unutmaya çalışıyorum bu içimdeki acıyı. Ben büyüyorum. Bu onun için bir şey ifade eder mi bilmiyorum ama ben her geçen gün geçmişteki o versiyonuma daha da yaklaşıyorum. Eğer aramızdaki sebep yaş farkıysa, bu zamanla kayboluyor. Merak etme.

Fakat bu zaman, bizi de bitiriyor. Beni de yerle bir ediyor. O gittikten sonra ben umudumu, hırsımı, belki de yolumu kaybettim. Keşke olsaydı diye onlarca sabaha uyandım. Ama o her seferinde yoktu. Yoktu demek belki adil değil çünkü aslında hiçbir zaman tam olarak yoktu. Ama ben, onunla olduğum sürece bir gün onunla uyanacağım diye onlarca hayal kurdum.

Konuşarak uyuduğum geceleri çok özledim. Her şeyi danışmayı, bana kattığı o araştırma tutkusunu, biri için erken kalkmayı, birlikte hayaller kurmayı çok özledim. Ama işte, gerçekler bitti. O gitti. Ve en acı gerçekle yüzleştim: Ben de gittim. Artık geri gelse bile, geri dönebileceği bir ben yok. Hâlâ seven, hâlâ özleyen biri var, ama konuşacak, bir şeyler paylaşacak biri kalmadı.

Sensiz yeni bir dünya inşa etmem gerekiyor. Yeniden başlamam, umudumu geri kazanmam gerekiyor. Çünkü dünya ondan ibaret değil. Ben onunla var olmadım, onunla da yok olmayacağım. Ama teşekkür ederim. Konuştuğumuz süre boyunca beni geliştirdiği, o beni ayakta tuttuğu, birine hem çok aşık olup hem de çok sinir olunabileceğini gösterdiği, centilmenlikle tanıştırdığı ve böyle bir peri masalı yaşamama sebep olduğu için teşekkür ederim.

Gün gelecek, onu unutacağım. Çok başarılı, çok güçlü olacağım. Belki o zaman bunu paylaşmak isterim ama yapmayacağım. Çünkü sensiz de olmayı öğrenmiş olacağım. Aylar oldu gideli ve ben ne kadar ağlasam da bilemezsin ama ona hiç kızamadım. Doğru değildi, etik hiç değildi. Ve kaderin hiçbir sayfasında bizim hikayemiz yazılı değildi.

Yazı biraz dağınık ilerliyor ama bunları da söylemek istedim. Duygu değişimlerim, arada mola vermemle alakalı. Hayatıma girmesini en zor kabul ettirdiğim insandı. Bu doğru olmadığının bir kanıtı mı bilmiyorum ama biz "biz" olsak da beraber bir hayat kuramayacaktık. Bu gerçeğin hep farkındaydım sanırım.

Benim aşk hayallerim; mutlu bir tablo, hem kendi dünyamızda hem de ayrı dünyalarda mutlu bir tablo. Etrafımdakilerle uyum sağlamasını çok isterdim ama o kişi değildi. Belki de o kişiden bir öncekiydi. Yıkıma sebep olan ama aynı zamanda ayağa kaldıran. Ana karakterin kendini keşfetmesini ve olması gereken kişiye dönüşmesini sağlayan bir dönüm noktasıydı.

Umarım olduğu yerde mutludur. Çünkü ben de onsuz mutlu olacağım. Kendine çok iyi bak. Bir yerlerde çok şey borçluyum ve karşılığını mutlaka ödeyeceğim.